قرائت صدرایی نسبت حق و خلق در ادعیه معصومین علیهم السلام

مقالات آماده انتشار

نوع مقاله : علمی پژوهشی

نویسندگان

• جعفر حسینی زفره ئی ¹
• سیدمرتضی حسینی شاهرودی ²
• عباس جوارشکیان ³

¹ دانشجوی دکتری حکمت متعالیه دانشگاه فردوسی مشهد

² استاد گروه فلسفه و کلام اسلامی، دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد

³ دانشیار استاد گروه فلسفه و کلام اسلامی، دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد

10.22067/epk.2021.67811.1003

چکیده

چگونگی رابطه و نسبت موجود میان حق و خلق یکی از مهم ترین مسائلی است که مکاتب فکری، فلسفی و دینی به آن پرداخته اند. اهمیت تبیین این مسأله نه تنها در مکاتب دینی به جهت پایه گذاری اصول آن مکاتب بر اصل توحید آشکار است بلکه مکاتب فکری غیر الهی نیز از ارائه تفسیری در باب نسبت موجودات با مبدأ اولیه خود بی نیاز نیستند. به گونه ای که پاسخ متفکران به این مسأله در سرنوشت سایر مباحث مکاتب آنان تأثیر بسزایی بر جای می گذارد. این جستار در صدد است با مراجعه به ادعیه معصومین علیهم السلام به عنوان منبع اصیل معرفتی و ارائه قرائت صدرایی از برخی فقرات آن، هم نوایی مبانی حکمت متعالیه را با برخی از لایه های باطنی دین اثبات نماید. برای وصول به این هدف، اصل امکان فقری و ربط تام موجودات به مبدأ هستی خود که منجر به جدایی راه صدرا از حکمای سلف در تبیین نسبت حق و خلق گردید به عنوان محور مقاله طرح و نتایج متفرع بر این اصل در دو ساحت هستی شناسی و معرفت شناسی با نقل شواهدی از ادعیه و بیان تفسیر صدرایی آن تبیین می گردد.

کلیدواژه‌ها

• ادعیه
• حق
• خلق
• صدرا
• امکان فقری

موضوعات

• فلسفه و کلام اسلامی

---