تحلیل معناداری زبان دین یکی از مسائل مهم در حوزه زبان دین است. به رغم تعدد و تنوع دیدگاه‌های رایج در این زمینه، وجه مشترک غالب در این دیدگاه‌ها پذیرش ضمنی معیارهای پوزیتویستی معناداری زبان است. وجود ایرادات اساسی در این معیارها و فروپاشی مکتب پوزیتویسم منطقی، زمینه طرح این پرسش اساسی را فراهم می‌سازد که تحلیل معناداری زبان دین چگونه و بر اساس چه پرسش‌هایی قابل بررسی است؟ در این نوشتار ضمن مرور اجمالی نظریات معناداری زبان دین، ابتدا تعریفی از معناداری زبان مطرح شده و پس از آن بر اساس تعریف یاد شده، معناداری زبان دین در سه محور امکان معناداری زبان دین، امکان گنجایش معانی وحیانی در قالب الفاظ و گزاره‌های بشری و امکان درک معانی وحیانی از سوی مخاطب مورد بررسی قرار گرفته است.
حسینی شاهرودی, سیدمرتضی, & فخار نوغانی, وحیده. (1391). تحلیل معناداری زبان دین از دیدگاه فراپوزیتویستی. جستارهایی در فلسفه و کلام, 44(1), -. doi: 10.22067/philosophy.v44i1.6366
MLA
سیدمرتضی حسینی شاهرودی; وحیده فخار نوغانی. "تحلیل معناداری زبان دین از دیدگاه فراپوزیتویستی". جستارهایی در فلسفه و کلام, 44, 1, 1391, -. doi: 10.22067/philosophy.v44i1.6366
HARVARD
حسینی شاهرودی, سیدمرتضی, فخار نوغانی, وحیده. (1391). 'تحلیل معناداری زبان دین از دیدگاه فراپوزیتویستی', جستارهایی در فلسفه و کلام, 44(1), pp. -. doi: 10.22067/philosophy.v44i1.6366
VANCOUVER
حسینی شاهرودی, سیدمرتضی, فخار نوغانی, وحیده. تحلیل معناداری زبان دین از دیدگاه فراپوزیتویستی. جستارهایی در فلسفه و کلام, 1391; 44(1): -. doi: 10.22067/philosophy.v44i1.6366
)
ارسال نظر در مورد این مقاله