Implications of Negating Cognation Between the Creator and the Creature in the Thought of Qāḍī Saʿīd Qumī

Document Type : علمی پژوهشی

Authors

• Javad Nazari ¹
• Shamsollah Seraj ²
• Majid Ziaei Ghahnavieh ³

¹ PhD Student of Ilam University

² Associate Professor of Ilam University

³ Assistant Professor of Ilam University

10.22067/epk.2022.75549.1109

Abstract

According to Qāḍī Saʿīd Qumī, monotheism means the negation of any cognation between God and the creatures. The purpose of this article is to present the most important implications of this negative interpretation of monotheism in his thought and to show how this interpretation can lead to such implications. According to the apophatic theology of Qāḍī Saʿīd, no positive concept applies to the First Principle and He is not described by any attribute; therefore: 1. The dispute over the primacy of existence or quiddity does not arise in the case of God, because God is neither of the existence realm nor of the quiddity, 2. There is no graded (tashkīkī) relationship between God and His creatures, 3. God even transcends beyond the necessity of existence, and the “Necessary Being” is His name and His creation, so all three modes of contingency, impossibility and necessity are excluded from Him, 4 & 5 & 6. The “argument of possibility and necessity”, the “argument of the Righteous” and other arguments for proving the Necessary Being and His oneness would be no more valid, 7. The criterion for dependence on a cause is neither temporal emergence nor contingency, but combination (though a mentally posited combination), 8. The Essence of God cannot be worshiped, rather, the very “greatest name” (Allah) is worshiped, 9. God’s power means doing an action without requiring the attribute of power and in a state free from the three modes of contingency, impossibility and necessity, 10. God’s knowledge is neither conceptual nor presential.

Keywords

• Negation of cognation between the creator and the creature
• implications of negating cognation
• First Principle
• Necessary Being
• Qāḍī Saʿīd Qumī

Main Subjects

• Islamic Philosophy and Kalam

---

References

ایجی، میرسید شریف، شرح المواقف، ج8، چ1، الشریف الرضی، قم، 1325ق.

شیخ اشراق، مجموعه مصنفات شیخ اشراق، ج1، چ2، موسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی، تهران، 1375.

دوانی، محمدبن‌اسعد، الرسائل المختارة، کتابخانۀ عمومی امام امیرالمومنین(ع)، اصفهان، 1364.

طباطبایی، سیدمحمدحسین، اصول فلسفه و روش رئالیسم، با مقدمه و پاورقی مرتضی مطهری، ج5، انشارات صدرا، تهران، 1390.

طباطبایی، سیدمحمدحسین، نهایة الحکمة، ج1، چ7، موسسة النشر الاسلامی، قم، 1434ق.

علامه حلی، کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، چ4،موسسة النشر الاسلامی، قم، 1413ق.

فیاضی، غلامرضا، هستی و چیستی در مکتب صدرایی، چ2، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، قم، 1388.

قمی، قاضی سعید، شرح توحید الصدوق، ج1و2و3، چاپ سوم، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران، 1395.

قمی، قاضی سعید، الاربعینیات لکشف انوار القدسیات، چاپ اول، میراث مکتوب، تهران، 1381.

قمی، قاضی سعید، شرح الاربعین، چاپ اول، میراث مکتوب، تهران، 1379.

ملاصدرا، الشواهد الربوبیة فی المناهج السلوکیة، با حواشی حاج ملاهادی سبزوای، چاپ هفتم، موسسه بوستان کتاب، قم، 1392.

میرداماد، محمدباقر‌بن‌محمد، مصنفات میرداماد، ج1، چ1، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، تهران، 1381ـ1385.

نظری، جواد، شمس‌الله سراج، و مجید ضیایی، «الهیات سلبی قاضی سعید قمی و معضل تعطیل»، آینۀ معرفت، ش66، 1400، صص103ـ122.

نبویان، سیدمحمدمهدی، جستارهایی در فلسفه اسلامی(مشتمل بر آراء اختصاصی آیة الله فیاضی)، ج1، چ1، انتشارات حکمت اسلامی، قم، 1395.

یزدان‌پناه، سید یدالله، حکمت اشراق، ج1، چ1، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، قم، 1389.