Reviewing the Moral Cognitivism of Naṣīr al-Dīn al-Ṭūsī

Document Type : علمی پژوهشی

Author

• Hossein Ahmadi

Assistant Professor, Imam Khomeini Educational and Research Institute, Qom

10.22067/epk.2022.70303.1034

Abstract

Moral cognitivism is one of the topics of moral philosophy and epistemology of ethics and Naṣīr al-Dīn al-Ṭūsī is among the moral cognitivists because: first, he refers to various ways for knowing the reality such as reason, fame, experience, revelation and intuition; second, he deals with the middle term as a criterion for knowledge; third, he accepts the demonstrability of the rational moral statements; and fourth, he adheres to moral absolutist. Since he is a moral cognitivist and given that all moral cognitivists are considered moral monists, Ṭūsī is also considered a moral monist; it seems, however, that Ṭūsī, in explaining the demonstrability of moral statements, has not proved the real relationship between the granting of divine blessings and the necessity of gratitude, and has come to the conclusion by claiming that this relationship can be considered the result of a causal relationship between moral act and its result; that is, every moral act, such as thanksgiving, causes happiness and perfection of human beings, and the obligation of thanking God shows the causal relationship between gratitude and the resulting happiness for the grateful person. Therefore, if it is asked why thanksgiving is obligatory, the answer is that this thanksgiving is obligatory because it can lead to happiness and perfection.

Keywords

• : Naṣīr al-Dīn al-Ṭūsī
• moral philosophy
• epistemology of ethics
• moral cognitivism
• moral absolutism

Main Subjects

• Islamic Philosophy and Kalam

---

References

اترک، حسین و محسن جاهد، «پیدایی مفهوم «ردائت» در تاریخ اخلاقی فلسفی در عالم اسلام با تأکید بر اندیشۀ خواجه نصیرالدین طوسی»، تاریخ فلسفه، سال هفتم، ش2، 1395، صص115-136.

اترک، حسین، نظریه اعتدال در اخلاق اسلامی، سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، تهران، 1395.

احمدی، حسین، باید اخلاقی از دیدگاه اندیشمندان معاصر اسلامی، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، قم، 1396.

بکر، شارلوت، و لارنس بکر، تاریخ فلسفه اخلاق غرب، ترجمۀُ جمعی از محققان، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، قم، 1378.

حلّی، جمال‌الدین، کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، مؤسسه النشر الاسلامی، قم، 1413ق.

شرف، رهام، «نظام اخلاقی خواجه نصیرالدین طوسی از منظر واقع‌گرایی اخلاقی»، پژوهشنامه اخلاق، سال ششم، ش20،  1392،  صص119-136.

طوسی، نصیرالدین، اخلاق محتشمی، دانشگاه تهران، تهران، 1377.

طوسی، نصیرالدین، اخلاق ناصری، شرکت سهامی انتشارات خوارزمی، تهران، 1387.

طوسی، نصیرالدین، اساس الاقتباس، دانشگاه تهران، تهران، 1367.

طوسی، نصیرالدین، اوصاف الاشراف، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان چاپ و انتشارات، تهران، 1370.

طوسی، نصیرالدین، تلخیص المحصل، دارالاضواء، بیروت، 1405ق.

طوسی، نصیرالدین، شرح الاشارات، ج1 و ج3، نشر البلاغة، قم، 1375.

طوسی، نصیرالدین، قواعد العقائد، مؤسسه امام صادق، قم، بی‌تا.

محمدخانی، مهدی، مهدی دهباشی، و سیدحسین واعظی، «بررسی و بازخوانی دیدگاه خواجه نصیرالدین طوسی درباره عدالت»، پژوهش‌های اخلاقی، ش25، 1395،  صص161-180.