A Comparative Approach to the Rule of One (Qāʿida Al-Wāḥid) from the Viewpoint of Akhund Khurāsānī and Allameh Tabatabaei

Document Type : علمی پژوهشی

Authors

1 رضا اسفندیاری: Doctoral student of Payam Noor University of South Tehran, Department of Theology, Philosophy and Islamic Theology. Level 3 of Fayzia Seminary of Qom

2 Ph.D. in theoretical foundations of Islam, assistant professor (non-academic faculty) of Imam Khomeini Educational and Research Institute and professor of higher levels of Qom Seminary

Abstract

This article tries to reread the opinions of the two great thinkers Akhund Khurāsānī and Allameh Tabatabaei about the rule of one (qāʿida al-wāḥid) in order to explain their differences and clarify their weaknesses. Despite their noteworthy strengths the author thinks that both views can be violated: for instance, Akhund's assumption that considers this rule can be validly applied to all kinds of cause and to both real and conventional sciences, unlike Allameh's assumption that confines the rule to efficient causes including emanative and natural. Considering the intellectual foundations of these two thinkers in the principles of jurisprudence and philosophy and considering the fact that the exact explanation of this rule belongs to philosophy, it should be said, as the conclusion of this research, that the rule of one exclusively includes the emanative causes that possess and can create only one specific perfection (except for the Creator who possesses all the perfections despite His complete simplicity and unity). It is worth noting that the rule of one is not limited to a "numerically" one; therefore, the application of this rule in cases such as the issues of "being correct and more general" or "obligatory with choice" is not justified in the principles of jurisprudence and philosophy in which the above topics are not discussed.

Keywords

Main Subjects


القرآن الکریم
ابن فارس، احمد بن فارس، معجم مقابیس اللغه، مکتب الاعلام الاسلامی، قم، مرکز النشر، 1404ق.
ابن سینا، حسین بن عبدالله، اشارات و تنبیهات، چاپ هشتم، تهران، انتشارات سروش، بی تا.
اراکی، محمد علی، اصول الفقه، قم، موسسه­ی در راه حق، 1375.
انصاری مصری، محمد بن مکرم بن احمد، مشهور به ابن منصور، لسان العرب، بیروت- لبنان، بی­تا.
آشتیانی، مهدی، اساس التوحید، تصحیح سید جلال الدین آشتیانی، تهران، موسسه­ انتشارات امیر کبیر، 1377.
بروجردی، حاشیه بر کفایه، 2 جلدی، بی جا، بی تا.
جوادی آملی، عبدالله، رحیق مختوم شرح حکمت متعالیه(صدر الدین شیرازی) تدوین حمید پارسانیا، قم، اسراء، 1417ق.
حسن زاده آملی، حسن، ‌وحدت از دیدگاه عارف و حکیم، قم، الف، لام، میم، 1383.
خراسانی، محمد کاظم، کفایه الاصول، انتشارات ذوی القربی، 1388.
خویی ابوالقاسم، محاضرات فی اصول الفقه، چاپ چهارم، قم، طبع دار الهادى، 1417ق.
سبزواری، ملا­هادی، التعلیقه علی الشواهد الربوبیه، بی­جا، بی­تا.
سبزواری، سید عبد الاعلی، تهذیب الاصول، چاپ دوم، قم، موسسه المنار، بی تا.
صدر الدین شیرازی، محمد ابن ابراهیم(ملاصدرا)، الاسفار الاربعه، بی جا،1368.
طباطبایی، محمد حسین، حاشیه­ی علامه بر کفایه، بنیاد علمی، فکری علامه طباطبایی با همکاری نمایشگاه و نشر کتاب، بی تا.
طباطبایی، محمد حسین، بدایه الحکمه، قم، مرکز مدیریت حوزه­ی علمیه، 1436.
طباطبایی، محمد حسین، نهایه الحکمه، مرکز نشر دانشگاهی، 1370.
فیاضی، غلامرضا، تعلیقه بر نهایه الحکمه، قم، انتشارات موسسه­ی آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)، 1392.
قطیفی، منیر، الرافد فی علم الاصول، قم، مکتب آیت الله السید السیستانی، 1414ق.
مشکینی، ابوالحسن، حاشیه بر کفایه، قم، انتشارات لقمان، 1413ق.
مصباح یزدی، محمد تقی، تعلیقه علی نهایه الحکمه، قم، انتشارات موسسه­ی آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)، بی تا.
مصباح یزدی، محمد تقی، آموزش فلسفه، چاپ پانزدهم، سازمان تبلیغات اسلامی، تهران، شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1393.
نایینی، محمد حسین، فوائد الاصول، چاپ اول، قم، 1376.
CAPTCHA Image