Meaningfulness of Divine Attributes in the Viewpoint of Mu‘tazila

Document Type : Original Article

Authors

• Najmeh Moeini ¹
• Janan Izadi ²

¹ PhD graduate, University of Isfahan

² University of Isfahan

10.22067/epk.2023.44291.0

Abstract

Meaning is the truth realized in one's mind and conveyed to them after perceiving the levels or the appearance of reality. The question of the meaningfulness of theological propositions and especially those related to divine attributes is one of the most important topics that forms the foundation of every religious system and, due to God's transcendence and the negation of His likeness to creation, it has been the matter of conflict between philosophers of religion and theologians. In this article, the opinion of Mu‘tazila, as one of the most rationalist movements in Islamic theology, has been explored with a descriptive-analytical method. According to them, with the criterion of correspondence of propositions with reality, knowledge of God's intent is achieved after knowledge of God's Attributes. The inspiration of guiding messages of revelation to the prophets is for the ordinary people, and therefore it is possible for them to understand God's intention and divine attributes. Mu‘tazila explained the semantics of God's Essential Attributes with different theories such as aḥwāl (states), representation of His Essence by the Divine Attributes and the negative meaning theory, none of which gives us positive knowledge. Also, they resolved the conflicts of religious texts, including narrated attributes (khabariyya) or attributes of similarity which implies the corporeality of God and His resemblance to mankind, by using esoteric interpretation, metaphor, paying attention to lexical issues and referring to rare recitations, which in some cases led to neglecting the apparent meaning of the Qur'an.

Keywords

• Religious language
• theological propositions
• Mu‘tazila
• essential attributes
• narrated (khabariyya) attributes

Main Subjects

• Islamic Philosophy and Kalam

---

©2023 The author(s). This is an open access article distributed under Creative Commons Attribution 4.0 International License (CC BY 4.0)

References

اشعری، ابوالحسن ابن علی. مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین. ترجمه: محسن امیر مؤید. تهران: امیرکبیر، 1362.

ای پیلین، دیوید. مبانی فلسفۀ دین. گروه مترجمان. ویراسته: سیدمحمود موسوی. قم: پژوهشگاه علوم وفرهنگ اسلامی، 1383.

آریان، حمید. «معنا و مبانی عقل‌گرایی معتزله در تفسیر قرآن». شناخت قرآن، ش. 1 (1392): 5-25.

بابایی، علی‌اکبر و غلامعلی عزیزی‌کیا و مجتبی روحانی راد. روش‌شناسی تفسیر قرآن. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، 1388.

بغدادی، عبدالقاهر بن طاهر. اصول دین. بیروت: دارالکتب العلمیه، 1401ق.

بهرامی، محمد. «پرسش‌ها و پژوهش‌های بایستۀ قرآنی در زمینۀ علوم قرآن». پژوهش‌های قرآنی، ش.3 (1374): 40-55.

جبرئیلی، محمدصفر. فلسفۀ دین و کلام جدید. تهران: انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی، 1386.

حبیبی، معصومه. «معناشناسی اوصاف الهی از دیدگاه قاضی عبدالجبار معتزلی و ویلیام پی آلستون». اندیشۀ دینی 14، ش. 1 (1393): 3-22.

دان آر، استیور. فلسفۀ زبان دینی. ترجمه: ابوالفضل ساجدی. قم: مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، 1384.

دان آر، استیور. فلسفۀ زبان دینی، نشانه، نماد و داستان. ترجمه: حسین نوروزی. تبریز: انتشارات دانشگاه تبریز،1380.

ربانی گلپایگانی، علی. درآمدی بر کلام جدید. قم: هاجر، 1385.

ربانی گلپایگانی، علی. فرق و مذاهب کلامی. قم: انتشارات مرکز جهانی علوم اسلامی، 1385.

رشاد، علی‌اکبر. فلسفۀ دین. تهران: انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی، 1385.

رضوانی، علی‌اصغر. شیعه شناسی و پاسخ به شبهات. قم: نشر مشعر، 1384.

زمخشری، جارالله محمد بن عمر. الکشاف عن حقایق التنزیل و عیون الأقاویل فی وجوه التأویل. قم: نشر البلاغة، 1413ق.

ساجدی، ابوالفضل. زبان دین و قرآن. قم: مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی، 1383.

سالاری راد، معصومه. «نظریه‌های شناختاری و غیرشناختاری زبان دینی». معرفت، ش. 111 (1385): 9-24.

سبحانی، جعفر. «زبان دینی در فلسفه و کلام اسلامی». کلام اسلامی، ش. 23 (1376): 4-21.

سلطانی، مصطفی. «صفات خبری از دیدگاه امامیه و معتزله با تأکید بر اندیشۀ سیدمرتضی و قاضی عبدالجبار». اندیشۀ نوین دینی، ش. 29 (1391): صص127-145.

سیوطی، جلال‌الدین عبدالرحمن. الاتقان فی علوم القرآن. بیروت: دارالکتب العلمیه، 1421ق.

 شهرستانی، محمد بن عبدالکریم. الملل و النحل. ترجمه: مصطفی خالق‌داد هاشم. تصحیح: محمدرضا جلالی نایینی. تهران: اقبال، 1362.

شیخ الاسلامی، اسعد. تحقیقی در مسائل کلامی. تهران: امیرکبیر، 1363.

طباطبایی، محمدحسین. ترجمۀ تفسیر المیزان. ترجمه: محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به حوزۀ علمیۀ قم، 1389.

عالمی، روح‌الله. «نظر متکلمین معتزلی دربارۀ صفات خدا». مجلۀ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، ش.160 (1380): 1-20.

عجالی معتزلی، مختاربن محمود. الکامل فی الاستقصاء فیما بلغنا من کلام القدماء. تحقیق دکتر محمد شاهد. قاهرة: المجلس الأعلی للشئون الإسلام، 1420ق.

علی‌زمانی، امیرعباس. زبان دین. قم: انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، 1375.

علی‌زمانی، امیرعباس. علم عقلانیت و دین. قم: انتشارات دانشگاه قم، 1383.

فخار، وحیده و مرتضی حسینی شاهرودی. «تحلیل معناداری زبان دین از دیدگاه فراپوزیتیویستی». فلسفه و کلام، ش. 88 (1391): 65-88.

فولادوند، محمدمهدی. ترجمۀ قرآن. تهران: دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی، 1418ق.

قربانی، قدرت‌الله. «نقد و بررسی دیدگاه‌های ویتگنشتاین و بریث ویت دربارۀ زبان دین». مطالعات تحول در علوم انسانی، ش. 4 (1394): 119-140.

محمدرضایی، محمد و دیگران. جستارهایی در کلام جدید. تهران: سمت، 1381.

محمدی، مجید. آسیب‌شناسی دینی. قم: نشر تفکر، 1383.

محمدی، هاشم. «صفات ذات از دیدگاه اشاعره، معتزله و تشیع». دین و سیاست، ش. 5 و 6 (1384): 29-57.

مکدرموت، مارتین. اندیشه‌های کلامی شیخ مفید. ترجمه: احمد آرام. تهران: انتشارات دانشگاه تهران، 1372.

ناشی اکبر، عبدالله. الأوسط فی المقالات. تحقیق: علیرضا ایمانی. قم: مرکز مطالعات ادیان و مذاهب، 1386.

نصر حامد، ابوزید. رویکرد عقلانی در تفسیر قرآن. ترجمه: احسان موسوی خلخالی. تهران: نیلوفر، 1387.

نقوی، حسین. «کار کردگرایی و معناشناسی اوصاف الهی از دیدگاه علامه طباطبایی و ویلیام آلستون». معرفت کلامی، ش. 1 (1389): 31 ـ 58.

 واعظی، احمد. «کارکردگرایی و زبان الهیات». معرفت، ش. 19 (1389): 57-63.

همامی، عباس و حسین رجب زاده. «مبانی و روش‌های تفسیر معتزله». پژوهش دینی، ش. 19 (1388): 7-22.

همدانی اسدآبادی، عبدالجبار بن احمد. المختصر فی اصول الدین. تحقیق: محمد عماره، بیروت: دارالهلال، 1971م.

همدانی اسدآبادی، عبدالجبار بن احمد. المغنی فی أبواب التوحید و العدل. قاهرة‏: الدار المصریه، 1965م.

همدانی اسدآبادی، عبدالجبار بن احمد. تنزیه القرآن عن المطاعن. القاهرة: المکتبه الازهریه للتراث، 2006م.

همدانی اسدآبادی، عبدالجبار بن احمد. شرح الأصول الخمسة. بیروت: داراحیاءالتراث العربی، 1422ق.

همدانی اسدآبادی، عبدالجبار بن احمد. متشابه القرآن. تحقیق: عدنان محمد زرزور. القاهرة: داراحیاء التراث العربی، بی‌تا.

هیک، جان. فلسفۀ دین. ترجمه: بهزاد سالکی. تهران: انتشارات بین‌المللی الهدی، 1381.