Superiority of Imam from the Viewpoint of Theological Denominations

Document Type : Original Article

Author

• ‘Alī Riḍā Najafzāda

10.22067/philosophy.v42i1.11244

Abstract

One of the Imam's features, which has been controversial among the Muslim theologians is his superiority over other people of the community (umma). From their viewpoint, superiority is brought up in two aspects: first, superiority as surplus of nobility and reward with God; and the second, superiority in attributes, which is a condition for apparent Imamate. Imāmiyya theologians unanimously view the superiority in both aspects as among the prerequisites for Imamate. This issue was first set forth by the Shī‘as so as by relying on the superiority of their Imams they
would prove the rightfulness of their Imamate. As for the people who were appointed as government officials, such as governors, military commanders, and judges, although superiority is not an absolute condition, they are to be superior over the subjects in what they are in charge of; and in no way the precedence of the inferior (mafḍūl) over the superior (fāḍil) is permissible. But, the Sunni theologians have had no unanimous and consistent viewpoint. Some have theoretically supported the necessity of a superior Imam and have regarded the order of the caliphs in its historical reality in the order of their superiority. However, most of the Mu’tazilites and Ash’arites have not necessarily deemed advisable the superior Imamate and have, under the pretext of protecting the umma’s interests, opined for the permissibility of inferior Imam despite the presence of the superior one. Each group has resorted to some evidence from the Book, Sunna, consensus (ijmā‘), and intellect to prove their own claim. Given that the acceptance of each one of these two bases would have a profound impact on outlining the politico-governmental structure of Islam, this article seeks to explain and critically review their viewpoints in this respect.

Keywords

• superiority of Imam
• superior Imamate
• Imāmiyya
• Ash’arites
• Mu’tazilites

---

References

قرآن کریم.

نهج البلاغه، تألیف شریف رضی، تحقیق صبحی صالح، قم، دارالهجرة، بی تا.

ابن ابی الحدید، ابوحامد بن هبة الله، شرح نهج البلاغه، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، داراحیاء التراث العربی، 20 جلد، 1385 ق.

ابن تیمیه ، تقی الدین احمد بن عبدالحمید، منهاج السنة النبویة فی نقض کلام الشیعة القدریة، تحقیق سالم محمد رشاد، مصر، مکتبه دارالعروبة،1384ق.

ابن تیمیه ، تقی الدین احمد بن عبدالحمید، السیاسة الشرعیة فی اصلاح الراعی و الرعیة ، قاهره، مکتبة انصار السنة المحمدیة ، 1381ق.

ابن قتیبه، عبد الله بن مسلم، الامامة و السیاسة، مصر، مصطفی البابی ، 1356ق.

 ابن ندیم، ابوالفرج محمد بن اسحاق، الفهرست فی اخبار العلماء المصنفین من القدماء و المحدثین و اسماء کتبهم، به همت رضا تجدد، تهران، چاپخانه مروی، 1350 ش.

ایجی، قاضی عبدالرحمن بن احمد، المواقف فی علم الکلام؛ بیروت، عالم الکتب، بی تا.

باقلانی، ابوبکر محمد بن طیب، التمهید فی الردّ علی الملحدة المعطلة و الرافضة و الخوارج و المعتزلة، قاهره، دارالفکر العربی، 1366 ق .

بغدادی، ابومنصور عبدالقاهر بن طاهر، کتاب اصول­الدین، استانبول، دارالفنون،1346ق.

تفتازانی، مسعود بن عمر، شرح المقاصد، تحقیق عبدالرحمن عمیرة، قم، منشورات شریف رضی، بی تا.

جرجانی، سید شریف علی بن محمد، شرح المواقف، تحصیح محمد بدرالدین نعمانی، مصر، مطبعة السعارة، 1325ق.

جوینی، ابوالمعالی عبدالملک بن عبدالله، الارشاد الی قواطع الادلة فی اصول الاعتقاد، تحقیق محمد یوسف موسی، مصر، مکتبه الخانجی، 1369ق.

شهرستانی، ابوالفتح محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل ، بیروت، موسسه ناصر الثقافة، 1988م.

طوسی، ابوجعفر محمد بن الحسن، الاقتصاد الهادی إلی طریق الرشاد، تهران، کتابخانه چهلستون، 1400 ق.

رازی ، فخرالدین محمد بن عمر، نهایة العقول فی درایة الاصول ، نسخه خطی شماره 28600 کتابخانه آستان قدس رضوی ، سال تحریر 622ق.

رازی ، فخرالدین محمد بن عمر، تلخیص الشافی، قم ، دارالکتب الاسلامیه، 1394 ق.

رازی ، فخرالدین محمد بن عمر، تمهید الاصول درعلم کلام اسلامی، ترجمه عبدالحسین مشکوه الدینی ، تهران ، انجمن اسلامی حکمت و فلسفه ایران ، 1358ش.

رازی ، فخرالدین محمد بن عمر، الفهرست، به کوشش محمود رامیار، مشهد، انتشارات دانشگاه فردوسی، 1351 ش.

علامه حلی، جمال الدین حسن بن یوسف، کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد، بیروت، مؤسسه اعلمی، 1399 ق.

غزالی، ابوحامد محمد بن محمد، احیاء علوم الدین، بیروت، داراحیاء التراث العربی، الجزء الأوّل، کتاب قواعد العقائد

علم الهدی، سیدمرتضی علی بن حسین موسوی، الذخیرة فی علم الکلام، تحقیق سید احمد حسین، قم، مإسسه نشر اسلامی، 1411 ق .

علم الهدی، سیدمرتضی علی بن حسین موسوی، الشافی فی الامامه، تحقیق عبدالزهراء حسینی خطیب، تهران، موسسه صادق، 1407 ق .

فاضل مقداد، ابوعبدالله مقداد بن عبدالله سیوری، شرح باب الحادی عشر، تصحیح و ترجمه علی اصغر حلبی، تهران، انتشارات اساطیر، 1383 ش.

فراء، ابویعلی محمد بن حسین؛ الاحکام السلطانیة، تصحیح محمود حسن، بیروت، دارالفکر، 1414 ق .

قاضی عبدالجبار ابوالحسن عبدالجبار بن احمد، المغنی فی ابواب التوحید و العدل، تحقیق محمود محمد قاسم، مصر، الدار المصریه للتالیف و الترجمه ، 1358ق.

مظفر، محمد حسن؛ دلائل الصدق، قاهره، دارالعلم للطباعة، 1396 ق.