ملاصدرا با توجه به روششناسی فلسفی ویژه خود، در جاهای مختلف سخنان متفاوتی درباره فنا و بقای موجودات بیان کرده است. ایشان اسماء و صفات خداوند را باقی به بقای الهی میداند اما عقول و جهان عقل را گاهی باقی به ابقای خدای متعال، و در اکثر موارد باقی به بقای خدای متعال معرفی میکند. ملاصدرا بر این باور است که نفوس بعد از خروج از عالم طبیعت باقی به ابقا و پس از تحقق آنها به وجود حقانی باقی به بقا میباشند. جهان طبیعت را مانند سایر فیلسوفان، به جهت ویژگیهایی مانند حدوث، تغییر و حرکت مکرراً فانی نامیده است. اما آنچه را از مجموع گفتههای فیلسوفان حکمت متعالیه و عرفا و بر اساس مبانی آنان مانند اصالت وجود، بساطت وجود و تفسیر علیت به تجلّی می‌توان به دست آورد این است که همه موجودات عالم هستی و تمام مراتب عوالم هستی باقی به بقای خدای متعال هستند نه تنها فنا معنا ندارد بلکه باقی به ابقا نیز بیمعنا میباشد.
Send comment about this article
Articles in Press, Accepted Manuscript Available Online from 03 November 2021
)
Send comment about this article