قرائت صدرایی نسبت حق و خلق در ادعیه معصومین علیهم السلام

نوع مقاله : علمی پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری حکمت متعالیه دانشگاه فردوسی مشهد

2 استاد دانشگاه فردوسی مشهد

3 دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

چگونگی رابطه و نسبت موجود میان حق و خلق یکی از مهم ترین مسائلی است که مکاتب فکری، فلسفی و دینی به آن پرداخته اند. اهمیت تبیین این مسأله نه تنها در مکاتب دینی به جهت پایه گذاری اصول آن مکاتب بر اصل توحید آشکار است بلکه مکاتب فکری غیر الهی نیز از ارائه تفسیری در باب نسبت موجودات با مبدأ اولیه خود بی نیاز نیستند. به گونه ای که پاسخ متفکران به این مسأله در سرنوشت سایر مباحث مکاتب آنان تأثیر بسزایی بر جای می گذارد. این جستار در صدد است با مراجعه به ادعیه معصومین علیهم السلام به عنوان منبع اصیل معرفتی و ارائه قرائت صدرایی از برخی فقرات آن، هم نوایی مبانی حکمت متعالیه را با برخی از لایه های باطنی دین اثبات نماید. برای وصول به این هدف، اصل امکان فقری و ربط تام موجودات به مبدأ هستی خود که منجر به جدایی راه صدرا از حکمای سلف در تبیین نسبت حق و خلق گردید به عنوان محور مقاله طرح و نتایج متفرع بر این اصل در دو ساحت هستی شناسی و معرفت شناسی با نقل شواهدی از ادعیه و بیان تفسیر صدرایی آن تبیین می گردد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


CAPTCHA Image

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از تاریخ 12 آبان 1400
  • تاریخ دریافت: 26 آذر 1399
  • تاریخ بازنگری: 29 فروردین 1400
  • تاریخ پذیرش: 10 خرداد 1400